admin33 – Page 17 – Meisje Bloem

Bloemetje 5. Ruzie

Door Clémence Leijten.

Meisje Bloem is op zolder. Haar moeder roept dat ze beneden moet komen omdat meneer en mevrouw Jansen er zijn. Dat weigert Meisje Bloem. Meisje Bloem zegt: ‘Ik ga niet naar beneden.’ Meisje Bloem haalt haar neus op. Meisje Bloem zegt: ‘Meneer en mevrouw Jansen praten alleen met mijn vader en mijn moeder.’ Ze zegt: ‘Meneer en mevrouw Jansen vragen nooit hoe ik heet. Meneer en mevrouw Jansen vragen nooit wat ik leuk vind. Meneer en mevrouw Jansen vragen nooit wat ik denk.’ Meisje Bloem zegt: ‘Meneer en mevrouw Jansen denken dat ik een stoel ben. Met een stoel hoef je niet te praten’ (37. Een stoel). Meisje Bloem concludeert dat meneer en mevrouw Jansen alleen van grote mensen houden. Meisje Bloem telt voor hen kennelijk niet mee. Dat is een oorzaak van verdriet in de wereld. Een vrouw telt niet mee, iemand met een kleur niet; iemand uit een ander land niet… Ik denk aan het wijze verhaal van de knol, een aloud Russisch verhaal¹.

Bloemetjes

Bloemetje 4. Appelmoes

Door: Clémence Leijten

Een kind mag zijn eigen weg gaan, maar ik besef dat het deel uit maakt van een gezin, van de school, van de plaats waar het woont, van de wereld waarvan het deel uit maakt. O ja, het kan botsen met hen. Meisje Bloem is boos op haar moeder: ‘Ik moet mijn kamer opruimen. Ik moet mijn bed opmaken. Ik moet mijn sokken oprapen.’ Meisje Bloem zegt: ‘Niet nu! Ik zal het wel doen, maar morgen ’(22. Het niksje). Haar moeder accepteert dat kennelijk want Meisje Bloem is als ze dit zegt op zolder en niet op haar kamer aan het opruimen, er is blijkbaar een compromis. De moeder van Meisje Bloem had ook kunnen eisen dat Meisje Bloem zou doen wat zij vroeg. Wil ik een kind mijn oplossing opleggen, dan ben ik autoritair bezig.Bij deze autoritaire manier van aanpak maak ik gebruik van mijn gezag om het conflict op te lossen. Ik beslis wat de oplossing moet zijn en probeer het kind zover te krijgen dat het kind mijn oplossing accepteert met macht en desnoods met lichamelijke dreiging of straf. ‘Je eet dat bord leeg, anders moet je voor straf naar bed.’ Het wil niet naar bed, want op de televisie is een programma wat het graag wil zien. Dus begint het snel te eten. Ik “win” in dit conflict. Maar ook mijn kind kan zijn oplossing, zijn wil, aan mij, opleggen; het zegt: ‘Ik eet vanaf nu, niks meer.’ En het volhardt met de kans dat het kind ziek wordt. Dat het ziek wordt, wil ik niet en dus mag het kind van tafel en heeft niet gegeten. Bij deze manier ben ik toegevend. Hier “wint” mijn kind. Maar er is een andere manier om om te gaan met conflicten weet ik uit ervaring, waaraan géén macht te pas komt, noch van mij als volwassene, noch van mijn kind. Het conflict wordt zodanig opgelost dat niemand wint of verliest: een overlegmodel. Dat spreekt mij erg aan.

Bloemetjes

Bloemetje 3. Voorwerpen met verhalen.

Door Joris Leijten

Meisje Bloem vindt een boek met foto’s van mensen. De hoofden op de foto’s zijn bruin en ook de kleren. Gek, die bruine hoofden, Bloem! Meisje Bloem zegt: ‘Die hoofden zijn bruin omdat het oude foto’s zijn. Foto’s van vroeger zijn bruin.’ Meisje Bloem zegt: ‘De mensen kijken streng.’ ‘Ik denk niet dat ze aardig zijn’, zegt ze. (34. Fotoboek) In het prentenboek Meisje Bloem staat een kind centraal, een meisje. Ze vindt op de zolder voorwerpen. Die voorwerpen dagen haar uit om ermee te spelen ondanks dat bijna geen van de voorwerpen die zij vindt ‘echt’ speelgoed is. De bruine foto’s uit het album zijn geen speelgoed maar door te kijken trekt ze conclusies dat de foto’s oud zijn en de mensen die erop staan niet aardig. Ze gebruikt de voorwerpen als speelgoed maar met een verrassende wending. De voorwerpen lijken het verhaal zelf aan Meisje Bloem te vertellen. Op het ene antwoord volgen een volgende vraag en antwoord. Meisje Bloem kijkt goed naar de voorwerpen en stelt zichzelf vragen: wat zij zouden kunnen zijn? Hoe zijn zij gebruikt geweest? Soms zijn de antwoorden dichtbij de oorspronkelijke betekenis, soms hebben de antwoorden een wending met een bijzonder verhaal. Door een spel met het voorwerp te spelen op de zolder komt ze tot verdere inzichten en nieuwe vragen. Zo leert ze! Kinderen hebben spelen nodig om te groeien en soms moeilijke zaken een plaats te geven. Door mee te kijken naar het spelen kan een volwassene zelfs zien waar ze in hun gedachten mee bezig zijn. Verlies, pijn, angst komen tot uiting in het spel. Meisje Bloem gaat om met het verlies van haar opa die voor haar in de hemel woont. Meisje Bloem denkt na over de hemel. Meisje Bloem zegt: ‘De hemel is een huis voor dooie mensen. Het is een mooi huis en ze hebben het er goed en ze hebben nooit ruzie.’ Meisje Bloem zegt: ‘Mijn moeder zegt: “Ik weet niet of zo’n huis wel bestaat.” Maar ik vind het een goed idee, dan kan ik mijn opa tenminste ergens vinden. (8. Het trapje).

Bloemetjes

Bloemetje 2. Een spiegel

Door Clémence Leijten

Meisje Bloem kijkt in een spiegel. Wat zie je Bloem? ‘Ik zie een mooi meisje’, zegt ze. Meisje Bloem kijkt naar zichzelf van achteren en van voren. ‘Leuk ben ik’, zegt ze. Meisje Bloem praat tegen Meisje Bloem in de spiegel. Ze zegt: ‘Jij bent een mooi meisje, Bloem, en je bent ook lief’ (18. De spiegel). Meisje Bloem ontdekt dat ze kán kijken naar zichzelf. Ze ziet een leuk meisje maar ze beseft ook dat anderen haar niet zomaar lief vinden. Meisje Bloem denkt aan de buurman en tante Bet en de meester van school die zeggen dat Meisje Bloem pas lief is als Meisje Bloem doet wat zij zeggen. Meisje Bloem zegt: ‘Ik ben ook lief als ik doe, wat ik zelf graag wil (18. De spiegel).’ Meisje Bloem bevestigt daarmee zichzelf.

Bloemetjes

Bloemetje 1. De ouders van Meisje Bloem.

Door Clémence Leijten.

Op de zolder staat een trapje met drie treetjes. Meisje Bloem gaat naar boven en weer naar beneden. ‘Het is een trap naar de hemel’, zegt ze. Meisje Bloem zegt: ‘In de hemel zitten mensen die dood zijn gegaan. Buurman is doodgegaan en het zusje van Borre van school.’ Meisje Bloem weet wat dood is’. ‘Opa is dood.’ ‘Die woont nu ook in de hemel’, zegt ze. In het prentenboek Meisje Bloem staat een kind centraal, een meisje. Het valt op dat haar ouders haar toestaan op de zolder te spelen en dat ze mag kijken in hun spullen. Ze zeggen daarmee: ‘Toe maar: we vertrouwen je met de spullen die wij hebben bewaard.’ Wat Meisje Bloem dénkt is ook veilig bij haar ouders. Meisje Bloem denkt dat ze haar overleden opa kan vinden in een huis boven de wolken. Haar moeder weet niet of zo’n huis wel bestaat, maar zij verbiedt haar dochter die gedachte niet. Meisje Bloem stapt op het eerste treetje en dan op het tweede, dan op treetje drie. ‘Ik ga koffiedrinken bij mijn opa’, zegt ze. En in haar hand heeft ze een grote doos gebakjes (8. Het trapje). Mijn idee achter de persoon Meisje Bloem is: een kind is een eigen persoonlijkheid, dat recht heeft op zijn eigen plaats, zijn eigen taak, zijn eigen verantwoordelijkheid, met zijn eigen wil en zijn eigen verlangens.[i] Als je dat weet, dat een kind een individu op zich zelf is en je kunt naar hem luisteren, dan kun je ook waarnemen, dat een kind zelf oplossingen zoekt voor zijn problemen en dat hij dat beter doet, als jij hem als volwassene duidelijk weet te maken dat jij daar alle vertrouwen in hebt. De ouders van Meisje Bloem doen dat.

Blog

Recensie: Meisje Bloem, door Clémence Leijten & Joris Leijten

Door: Prof. dr. J.A.M. Bransen (Jan), Hoogleraar – Filosofie van de gedragswetenschappen aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Hij schreef recent het boek ‘ Gevormd of vervormd? Een pleidooi voor ander onderwijs ‘(2019). ( https://www.janbransen.nl/nl/ )

Een recensie

Er zitten pareltjes tussen, zoals “De zakdoek”, dat gaat over de grappige kant van boosheid zien, “De vork”, dat gaat over ‘krulmensen’ die anders doen, en “De bos bloemen”, dat gaat over dingen die ophouden te Bestaan.

Ik heb het over Meisje Bloem , een prentenboek voor kinderen en grote mensen dat vergezeld gaat van een lesboek met aanknopingspunten voor gesprekken. Het is geschreven en getekend door Clémence Leijten en Joris Leijten en in eigen beheer uitgegeven. Er zitten vaste, telkens terugkerende elementen in. Ieder verhaal gaat vergezeld van drie tekeningen en ieder verhaal bestaat uit drie stappen, waarvan de laatste stap van ieder verhaal met een vraag aan meisje Bloem begint, een vraag die het meisje, en natuurlijk ook de lezers , aanzet tot denken. “Maar Bloem, wat is dat dan, boos ?, Zo klinkt het in De zakdoek ; “Maar Bloem, wat is dat dan, een krulmens?” In De vork, en “Maar Bloem, wat is dat dan, bewaard?” In De bos bloemen .

Blog

Meisje Bloem naar de bibliotheek

Voor de Openbare Bibliotheken in Nederland heeft Mart Seerden (ex directeur basisscholengroep Noord Limburg ) de volgende, enthousiaste recensies geschreven van het boek Meisje Bloem en het lesboek “De gedachten van Meisje Bloem”. Binnenkort is Meisje Bloem zowel Prentenboek als Lesboek te leen via de openbare bibliotheken (of te bestellen).

Recensie: NBD Biblion 2019:

Meisje Bloem / door Clémence Leijten & Joris Leijten. – Nijmegen : Joleijt, [2019]. – 110 pagina’s :

zwart-wit illustraties ; 21 x 30 cm (Een leukere wereld).

Oblong formaat prentenboek (A4, gelijmd, stevig papier, heel zwart-wit in zijn uitvoering) waarin we op een ontroerende manier kennismaken met Meisje Bloem. De ontroering zit hem in het gegeven dat Meisje Bloem (zo) geheel en al op haar eigen manier speelt, nadenkt, mijmert over de dingen die ze tegenkomt, onderzoekend vertelt en in alles wat ze op haar mooie zolder ontdekt bezieling vindt. Wat passeert er o.a. haar revue? Een dooie muis, een centje, een lege doos, een roltong, een harnas, een schoolbord en in alle gevallen Meisje Bloem zelf. Voor elke week van het jaar (52) is er een verhaal – een verhaal met een aanleiding, meestal iets wat ze op zolder vindt, een iets wat ze met honderd vragen te lijf gaat: ‘Meisje Bloem zegt…’ Er is ook een vertellersstem die doorvraagt: ‘Maar Bloem, wat is dat dan, een zoen?’ Waarop Meisje Bloem, na enig nadenken zegt: ‘Een zoen is een cadeautje van je lippen voor iemand die je lief vindt.’ Rechts staat het verhaal – links staat een driedelige strip over het verhaal in zwart-wit – uitermate sprekend!

Blog

Boekpresentatie Meisje Bloem

Op zaterdagmiddag 30 maart 2019 werd een feestelijke boekpresentatie georganiseerd, in de Thiemeloods Nijmegen, voor ruim 40 mensen.
Na een toelichting van Joris Leijten op drie educatieve producten van Joleijt in de serie Een leukere wereld: Madame Poubelle, Meneer Boek en nu Meisje Bloem, vertelde auteur Clémence Leijten over de boodschap van dit nieuwe boek (lezing Clémence Leijten)

Aan Wethouder van Cultuur van de stad Nijmegen Noël Vergunst werd vervolgens het eerste prentenboek Meisje Bloem aangeboden. De Wethouder bedankte met een speechje, waarin hij zei, dat hij net als Joleijt van mening is, dat er op scholen, in het basisonderwijs maar óók in het hoger onderwijs, meer aandacht moet zijn voor filosoferen.