Bloemetje 144. “Verdriet is een ding met stekels”.
Door Clémence Leijten
Meisje Bloem vindt op zolder een trapje met drie treetjes. ‘Het is een trap naar de hemel’, zegt ze. Meisje Bloem zegt: ‘In de hemel zitten mensen die dood zijn gegaan. Buurman is doodgegaan, en het zusje van Borre van school.’ Meisje Bloem weet wat dood is. ‘Opa is dood.’ ‘Die woont nu ook in de hemel’, zegt ze. (8. Het trapje.) Meisje Bloem hield van haar opa. Ze is verdrietig. Ze mist hem. Ze denkt dat ze haar opa in de hemel kan vinden. Meisje Bloem stapt op het eerste treetje en dan op het tweede, dan op treetje drie. ‘Ik ga koffiedrinken bij mijn opa’, zegt ze. En in haar hand heeft ze een grote doos gebakjes. Dit weekend las ik een boek van de Vlaamse psychiater Dirk de Wachter.
Hij schrijft over troost bij verlies van dierbaren. En het leuke is dat Meisje Bloem precies, doet, wat Dirk de Wachter zegt dat je zou moeten doen in geval van zo’n dood.
Bloemetje 143. Eureka
Door Joris Leijten
Meisje Bloem heeft in elk verhaaltje een boeiende conclusie over een begrip dat in het verhaaltje voorkomt Ik heb dat eerder in Bloemetje 139 “Kinderlogica” genoemd. Maar het is soms ook een eigen uitvinding door praktisch doen en ondervinden. Dat is een zogenaamd “Eureka moment”.
De Griekse wetenschapper Archimedes (287 voor Christus – 212 voor Christus) ongeveer 2250 jaar geleden, deed een vondst in bad toen hij de “Wet van Archimedes” ontdekte. Hij zag, toen hij in bad stapte, dat het water in het bad steeg. Hij concludeerde dat het gewicht van de verplaatste hoeveelheid water het gewicht van zijn lichaam in het water was. Hij riep uit “Eureka” – ik heb het gevonden! Door het praktisch bekijken van de ervaring in het bad, kon hij daarna het gewicht bepalen van alle voorwerpen in het water.
Bloemetje 142 : Hoe het goed kwam.
Door Clémence Leijten
Meisje Bloem vindt op zolder een grote doos met messen, lepels en vorken. Een van de vorken is verbogen. Haar ogen lachen om de vork die is kromgeboden. Ze zegt: ‘Dit is een krulvork. Met een krulvork eten krulmensen.’ Meisje Bloem doet een krulmens voor. Ze buigt voorover en legt haar handen op de grond. ‘Als je een krulmens bent’, zegt ze, ‘zie je alles op zijn kop.’ (3. De vork) Wat is een krulmens, Meisje Bloem? ‘Een krulmens kan denken met een bochtje. Mensen die kunnen denken met een bochtje vind ik bijzonder. Bijzonder is iets, dat je bijna niet kunt geloven, maar toch bestaat.’ Meisje Bloem zegt: ‘Ik ben een bijzonder meisje zeggen de mensen.’ Meisje Bloem is een krulmens, omdat ze niet denkt langs gebaande paden.
Bloemetje 141. Terugkijken.
Door: Joris Leijten
Aan het eind van het jaar kijken we graag terug op het afgelopen jaar 2024 en vooruit naar het komende jaar 2025. Ik heb het gevoel dat het afgelopen jaar om gevlogen is.
Als kind duurde een jaar eindeloos. Een jaar begint voor kinderen niet in januari maar in augustus en eindigt in juni, met de zomervakantie. Kinderen volgen de schooljaren. Als het goed is ga je na de zomervakantie over naar een nieuwe klas op school. Dit geldt ook voor Meisje Bloem. Maar ze heeft het nauwelijks over school.
Meisje Bloem kijkt in de verhalen nauwelijks terug op haar eigen leven. Op de zolder liggen wel veel oude dingen die ze vindt en waar ze een verhaal meemaakt, maar er liggen waarschijnlijk nog geen dingen van haarzelf van vroeger. Het kan ook zijn dat ze graag zoekt naar nieuwe voorwerpen die ze nog niet kent en waar ze over na kan denken.
Bloemetje 140. Máár vier poten en een slurf.
Door Clémence Leijten.
Meisje Bloem kijkt op zolder in de spiegel die er staat. Wat zie je Bloem? ‘Ik zie een mooi meisje‘, zegt ze. Meisje Bloem kijkt haar zichzelf van achteren en van voren. ‘Leuk ben ik’, zegt ze. Meisje Bloem praat tegen Meisje Bloem in de spiegel. Ze zegt: ‘Jij bent een mooi meisje, Bloem, en je bent ook lief.’ Meisje Bloem denkt aan de buurman en tante Bet en de meester van de school die zeggen dat Meisje Bloem pas lief is als Meisje Bloem doet wat zij zeggen. Meisje Bloem zegt: ‘Ik ben ook lief als ik doe, wat ik zelf graag wil.’ (18. De spiegel) Meisje Bloem ontdekt dat ze kan kijken naar zichzelf. Meisje Bloem kijkt in de spiegel en ziet een leuk meisje. Maar Meisje Bloem: zoals de mens geschapen is, mag hij niet bestaan. Schaamhaar is uit den boze. Er worden correcties toegepast op het lichaam: schaamlippen worden “gefatsoeneerd” , borsten worden vergroot, lippen met botox verdikt. Daartoe besluiten vrouwen, maar in hoeverre is dit ingegeven door een eigen verlangen of gedicteerd door de heersende opvatting in de maatschappij, die nog altijd wordt bepaald door mannen?
Bloemetje 139. Kinderlogica.
Door Joris Leijten
Veel onderwerpen zijn voor kinderen nog veel te moeilijk. Ouders en leerkrachten moeten veel begrippen en onderwerpen op een makkelijkere manier uitleggen. Of zelfs anders uitleggen. Dat zijn “kindergeheimen”. Die later op oudere leeftijd wel gecorrigeerd worden.
Een van die leuke “kindergeheimen” van ouders is het verhaal van Sinterklaas en zijn pieten in deze periode van het jaar. Vorige week is de goedheiligman met zijn hulpjes weer aangekomen met de stoomboot.
Meisje Bloem is erg slim ze weet al veel en vertelt in verschillende verhalen over haar kennis over historische fossielen, stadsmuren, maar ook over zware onderwerpen als groeien, borstvoeding en de dood, denkt ze na. Waar Meisje Bloem die kennis vandaan heeft weten we niet. Vanuit school of van haar ouders? Er zijn voorbeelden van haar leuke kinderlogica te zien in haar verhalen.
Bloemetje 138. Groter denken, als je ouder wordt?
Door Clémence Leijten.
Op de zolder van Meisje Bloem staat een schilderij met een vrouw erop en een baby.
‘Dat is een moeder’, zegt Meisje Bloem, ‘dat kun je zien aan de borsten.’ ‘De baby heeft honger’, zegt Meisje Bloem. ‘Ín de borst zit melk.’ Ze zegt: ‘Die baby wil groeien.’ Meisje Bloem zou ook willen groeien. [..] ‘Ik ben bijna een groot mens.’ Ze zegt: ‘Grote mensen mogen laat naar bed. Grote mensen mogen zelf een snoepje pakken, Grote mensen mogen zelf weten wat ze doen.’
De baby op het schilderij wil groeien. Wat betekent groeien voor Meisje Bloem? Meisje Bloem zegt: ‘Groeien is als je benen groter worden en je handen. Als je benen groter worden dan kun je overal beter bij. Als je handen groter worden dan kun je verder pakken.’ Meisje Bloem zegt: ‘En je hoofd wordt groter, dan kun je groter denken.’ (25. Het schilderij) Is dat waar Meisje Bloem? Is het waar dat als je steeds groter wordt, lees: steeds ouder wordt, je steeds groter kunt denken?
Meisje Bloem wil ouder worden, maar veel mensen van mijn oude generatie willen nóg ouder worden. Steeds ouder misschien wel onsterfelijk. Dat laatste vind ik, een probleem.
Bloemetje 137. “Vroeger was het beter”
Door: Joris Leijten.
Meisje Bloem vindt vroeger leuk. Ze weet veel over de oude voorwerpen die ze vindt op haar zolder. De fossielen, een oude pispot etc. Ze fantaseert daar graag over tot een verhaal. Wat ze niet snel zou zeggen is: “Vroeger was het beter”. Enerzijds omdat ze nog jong is; ze heeft nog weinig meegemaakt, ze weet niet echt hoe het vroeger was. Maar ook staat ze midden in de samenleving. Ze gaat naar school, heeft vriendinnen en mogelijk heeft ze ook toegang tot internet, en mobieltje. Ze gaat met haar tijd mee. Mogelijk zeggen haar moeder of haar oma wel dat het ‘Vroeger was het beter’. Omdat ze veel ouder zijn en mogelijk niet kunnen meekomen met de snelle vernieuwingen. Meisje Bloem kan wel meekomen ze leert snel en groeit mee.
Bloemetje 136 . Een scheet is géén wind
Door Clémence Leijten.
Meisje Bloem is op zolder. Anders dan gewoon opent ze geen doos. Ze is bezig met zichzelf. Meisje Bloem houdt haar adem is en knijpt haar billen dicht. Het ruikt hier niet prettig, Bloem. Meisje Bloem zegt: ‘Ik heb een windje gelaten.’ Ze laat nog een windje. Meisje Bloem zegt; ‘Ik heb uiensoep gegeten. De uien willen niet in mijn buik blijven, ze willen weer naar buiten.’ Meisje Bloem is nog op zolder, maar dan gaat ze snel naar beneden.’ Ik moet naar de WC, poepen’, roept ze tegen de dozen, ‘ik kom straks weer terug.’ Ik ben benieuwd hoe Meisje Bloem een windje omschrijft. Ze zegt: ‘Een windje is een vergissing van je billen. Als ik een windje laat, moet ik zeggen: “Pardon voor het windje.” ‘ Meisje Bloem zegt: ‘Raar eigenlijk, want oma zegt dat je dikke buik dun wordt van een windje en dat je dan weer iets kunt eten. ’(39. de Uien) ‘Zo ben ik ook opgevoed, Meisje Bloem. Als ik een windje liet deden mijn ouders geschrokken hun hand voor hun mond en ik moest excuus vragen. Maar jouw oma zegt dat een windje juist goed is en dat een windje opruimt en dat je dikke buik juist dun wordt van een windje. Wat je oma zegt, is ook waar.’
Bloemetje 135. Leren door ervaren.
Door Joris Leijten
De afgelopen maand herdachten we 80 jaar operatie “Market Garden” in Oost-Nederland. Het begin van het einde van de Tweede Wereldoorlog in 1944.
De Geallieerden: Amerikanen, Canadezen, Engelsen en Polen bevrijdden langzaam Nederland. De afgelopen weken waren enkele oudere WOII- veteraren, 90-plussers, nog bij de herdenking en waren ook veel zg. re-anacters actief. Mensen die de geschiedenis zo authentiek mogelijk naspelen.
In Schijndel, Nijmegen, Groesbeek, Ginkelse heide en Arnhem waren er deze maand week kampementen van “geallieerden soldaten” met tenten, vrachtauto’s, tanks enzovoorts. Overal zag je ook veel kinderen, ook in schoolverband, om te leren van deze “militairen”. Er werd gekookt, gezongen en gestreden.