Door: Joris Leijten.
Meisje Bloem vindt op haar zolder allemaal voor haar bekende gewone voorwerpen: brieven, vlieger, verrekijker, hoed, lepel enzovoorts. Voorwerpen waar ze wat van weet en die ze kan gebruiken voor haar kinderspel. Ze kan nog iets met de voorwerpen; iets anders dan waar de voorwerpen oorspronkelijk voor bedoeld zijn: iets bedenken in haar fantasie. Een uitzondering is een steen met tekening. Deze steen interesseert haar en dat correcte wetenschappelijke verhaal wil ze graag delen. ‘Dat is niet getekend door een mens’, zegt Meisje Bloem, ‘dat is een afdruk van een dier, of een tak van heel lang geleden.’
Meisje Bloem kijkt naar de steen. Er zit een kring op. ‘Dit is een slakkenhuis van vroeger’, zegt ze. ‘Die slak heeft geleefd toen de wereld net bestond.’ ‘Het is een fossiel’, zegt ze deftig. Meisje Bloem kijkt in de verte. Ze zegt: ‘Een fossiel is een restje van toen de wereld pas bestond.’ Meisje Bloem kijkt nieuwsgierig naar het stuk steen in haar hand. ‘Alleen maar het huis van de slak staat erop’, zegt ze. Meisje Bloem zegt: ‘De slak was zeker even niet thuis.’ ’ (14. De steen) De laatste uitspraak komt voort uit haar fantasie. Ze weet dat we als auteur en lezers meekijken en haar vragenstellen. Ze heeft antwoorden op de vragen die ze zelf heeft gesteld omdat ze ook echt weet wat het voorwerp is. Ze denkt ook na over de vragen die ze zelf heeft bedacht.
Alle voorwerpen op de zolder zijn ooit gekocht of verzameld door haar ouders. Haar ouders weten van alle voorwerpen wat het is en waarvoor ze gebruikt werden. Ze worden momenteel niet gebruikt maar ze moeten bewaard blijven op de zolder voor later.
Wij, de auteurs, vinden het ook leuk om te dwalen in tweedehandswinkels, curiosawinkeltjes en antiekzaakjes en te snuffelen. We laten ons inspireren en verrassen door dingen die we mooi vinden. Soms weten we echt niet wat het is.
Ik ben er minder goed in dan Clémence zij ziet altijd net iets meer dan ik. Onze huiskamers zijn “rariteitenkabinetten” met voorwerpen met een verhaal dat wij bijzonder vinden. Er komt steeds wat bij.
Vorige maand vond zij een prachtig rechthoekig plankje 27 cm lang, 9 cm breed en 0,7 cm dik. met een bolletje eronder. Op het plankje waren duidelijk verschillende afbeeldingen uitgesneden. Een kasteel of groot huis, hartjes en duidelijk een draak. De vraag was wat is dit? Het is curieus, mooi gemaakt. De achterkant was prachtig glad geschuurd door gebruik. Was het een broodplankje, kaasplank, leesplankje, pingpongbatje?
Net als Meisje Bloem ben ik net zo nieuwsgierig naar de betekenis van de voorwerpen. Waar is het voor gebruikt? Waar kan ik het voor gebruiken? Clémence dacht dat het mooi aan mijn riem van mijn middeleeuwse marskramer kostuum zou hangen. We weten niet hoe Meisje Bloem aan haar kennis over de voorwerpen is gekomen. Zelfstudie, in boeken, op school of van haar ouders? Tegenwoordig kan ik nu andere middelen inzetten. Ik maakte een fotootje met mijn telefoon en stuurde deze online naar bekenden die vaker opzoek zijn naar spulletjes, met de vraag of zij wisten wat dit was? Binnen 15 minuten kreeg ik van iemand het antwoord toegestuurd. Het is volgens hem een “Liefdeslepel”. Hij stuurde ook een Engelstalig artikel mee met foto’s van prachtig hout gesneden Liefdeslepels. Jonge mannen in vooral Engeland en Wales sneden voor hun geliefde houten lepels uit zacht populieren hout of rozenhout. In prachtige vormen en symbolen.
Wij herkenden ons voorwerp meteen naar aanleiding van de foto’s en het artikel. Onze versie is een eenvoudiger versie maar wel mooi gesneden.
We konden nu verder fantaseren over wat de onbekende houtsnijder aan zijn geliefde wilde zeggen met de symbolen: het kasteel, hartjes, levenslijn en draak. Een prachtig Liefdesverhaal voor zijn geliefde als ridder strijdend tegen een draak, zijn zaakjes op het droge met een mooi huis, hartjes uiting gegeven aan zijn liefde voor haar.
Net als bij Meisje Bloem krijgt het voorwerp nu een extra nieuw verhaal naast het verhaal wat wij bedacht hebben voor het voorwerp. Ik had nooit kunnen bevroeden dat dit plankje een liefdeslepel zou zijn met zo’n aandoenlijk verhaal. De liefdeslepel pronkt nu in mijn “rariteitenkabinet”.
