Door: Joris Leijten
Meisje Bloem blijft graag thuis. Ze reist in het boek niet veel. Waarschijnlijk fietst ze dagelijks van huis naar school bij haar in de wijk en of naar vriendjes en vriendinnetjes of supermarkt, mogelijk begeleid door één van haar ouders maar we spreken er in het boek niet over. Dit zijn korte standaard ritjes.
“Meisje Bloem kijkt in de verte. Ze kijkt door het dakraam naar de straat; nog verder naar de duinen en dan ziet ze de zee. Meisje Bloem zegt: ‘We zouden vandaag naar de zee gaan.’ Meisje Bloem ziet de zee en hoort de golven en de wind. En ze zegt: ‘Ik wil naar de zee, maar het kan niet.’ ( 31. De vlieger) Meisje Bloem kan niet alleen naar zee omdat haar ouders moeten werken en haar met de auto moeten brengen.
Het probleem van reizen is dat je vaak afhankelijk bent van anderen. Ik heb zelf geen rijbewijs. Daarom ben ik afhankelijk van iemand die een auto kan besturen, of van de vaste tijden dat de trein of bus gaat die wordt bestuurd door een professionele bestuurder. En als ik op vakantie wil, geldt dat ook voor het vliegtuig, of veerboten.
Meisje Bloem moet wachten op haar ouders om erop uit trekken. Naar het strand of andere plaatsen. Enerzijds is dat logisch omdat ze nog jong is en er nog niet zelfstandig op uit mag trekken. Met haar fantasie haalt ze de buitenwereld dan maar naar haar zolder zodat ze toch een beetje kan genieten van het strand.
Daarnaast geeft reizen naar het onbekende voor velen, stress. Nieuwe plekken met nieuw eten en nieuwe slaapplekken; in het buitenland: andere taal en cultuur. Reizen in de vakantie is een balans van spanning en rust. Het is leerzaam en nieuw. Voor mij is het ook dubbel. Enerzijds wil ik graag nieuwe dingen zien en beleven en anderzijds is het spannend en eng.
Vorige week ben ik voor het eerst met een 8-daagse groepsreis naar Frankrijk geweest. Een intensieve reis met een historisch middeleeuws onderwerp. Een prachtige inhoudelijke reis met nieuwe medereizigers, naar musea, kerken en kastelen. Zeer leerzaam. Ik was blij dat ik deze reis niet logistiek hoefde te organiseren. Ik kon mij laten leiden door de reisleiding. Bijna dagelijks naar een ander hotel en stad. Heb genoten. Het was gezellig. Anderzijds moest ik mij houden aan het drukke tijdschema en strakke planning van de reis; ik wil mijn vrijheid, ook behouden, voel ik.
Ik ben benieuwd of Meisje Bloem in de toekomst daadwerkelijk zelfstandig gaat reizen. Meisje Bloem heeft als motto
“Ik ben Bloem zo wil ik het doen”. Ze wil onafhankelijk zijn van haar ouders en anderen. Ze wil vrij zijn. Mogelijk kan ze zelfstandig gaan reizen met een rijbewijs en eigen auto en of fiets. Ik ben benieuwd of ze dan geleerd heeft van de reizen op de zolder, die zij nu in haar hoofd maakt.