Door Joris Leijten
“Een fan is een enthousiast bewonderaar of liefhebber van een publiek persoon, muziekgroep, schrijver, kunstenaar, sporter, televisieserie, film, etc. Het eerste bekende gebruik van dit van oorsprong Engelse woord, waarschijnlijk een afkorting van fanatic, was in 1682.”¹
We weten niet of Meisje Bloem ergens fan van is. Mogelijk is zij fan van een muziekgroep, van een filmacteur of van een schrijver. We laten dat als schrijvers van het prentenboek Meisje Bloem open. Ze is in ieder geval zeer geïnteresseerd om nieuwe dingen te leren en na te denken over vragen. Ze heeft duidelijk haar eigen voorkeuren en een eigen mening die ze mogelijk ergens op baseert en waar ze enthousiast over is. Mogelijk is zij het meest fan van zichzelf en is ze blij wat ze allemaal bedenkt en vindt op haar zolder. Daar geniet ze van.
“Meisje Bloem is stil en boos ‘Kom, Bloem, niet boos zijn’, zegt opa. Meisje Bloem krijgt een zoen. Maar dat helpt niet. Meisje Bloem pakt een doos. In de doos ligt een hoed. Meisje Bloem doet de hoed op. Opa zegt: ‘Ben je boos, pluk een roos, zet hem op je hoed, dan ben je morgen weer goed.’ ‘Morgen pas weer goed!’ zegt Meisje Bloem, ‘dus dan mag ik vandáág boos blijven.’ Opa zegt: ‘Jij hebt gewonnen.’ Vandaag mag Meisje Bloem boos zijn. Meisje Bloem zegt: ‘Dat is wat ik wil.’ (26. De Hoed) De emotie boos die er mag zijn, geldt ook voor een andere emotie, de emotie van verdriet. Je mag ook een dag verdrietig zijn, zoals uit de vorige Bloemetjes verdriet spreekt van met name de Bloemetjes van Clémence. Zij heeft haar man verloren, ik mijn vader. Onze grootste fan haar liefhebbende echtgenoot en mijn lieve vader Harrie Leyten is twee weken geleden overleden. Hij was onze grootste fan. Hij was altijd een kritische meelezer van al onze Bloemetjes, leesboeken en hij keek mee met de tekeningen van Clémence. Hij was blij met hetgeen wij bij Joleijt maakten en hoe deze inhoud verspreid werd. Clémence sprak op het afscheid: ‘Niets liever deed Har, wat ik schreef, te volgen. Daarover te praten met elkaar. Te schaven te polijsten.’ Zoals Clémence vertelde op de begrafenis, legde ze haar Bloemetjes graag voor aan Harrie om er met hem uren over door te praten en aan te scherpen. Het was dan ook terecht dat zij aandacht besteedde aan de Bloemetjes bij zijn uitvaart. Ze bewonderde zijn visie op het leven.
Ik was ook trots op mijn vader. We deelden de passie voor cultuur en erfgoed. Waar ik kon, heb ik hem ondersteund bij het schrijven van zijn boeken en met vormgeving van PowerPoints voor zijn colleges. We ontwikkelden samen een website ( www.afrikaharrieleyten.nl) over zijn passie ‘Afrika’. Hierdoor ben ik fan geworden van de Afrikaanse cultuur hoewel ik er nooit geweest ben.
Mijn vader is dood. Meisje Bloem heeft het in verschillende verhaaltjes over de dood en de hemel. Ik weet dat het soms gevoelig ligt bij lezers, Zij zeggen: “Kinderen confronteer je niet met de dood; daar zijn ze te klein voor.”
Maar de dood hoort bij het leven. We moeten het erover hebben en dan blijkt dat kinderen zo klein als ze zijn wel degelijk een mening hebben over de dood. Maar Bloem, wat is dat dan, dood? Meisje Bloem denkt na over dood. Meisje Bloem zegt: ‘Dood is, als je niet meer kunt denken en niet meer kunt voelen en je wilt niks. Het is helemaal stil van binnen, maar dat weet je niet omdat je niet meer kunt denken. Je bent er niet meer als je dood bent.’ Meisje Bloem zegt: ‘Mijn opa is dood. Stil is het zonder hem, maar dat weet hij niet. Ik weet het, maar dat komt omdat ik levend ben.’”( 6. De dooie muis)
Mijn vader is dood maar wij leven. De komende tijd moeten we onze producten zelf extra kritisch bekijken en ook door de ogen van onze fan. Hij zal altijd in onze gedachten blijven en daardoor nog met ons meekijken.
Dag Vader!
- Wikipedia lemma: “fan”