Door Joris Leijten
Meisje Bloem zou op oudere leeftijd best vredesambassadeur voor haar stad kunnen worden. Ze houdt niet van ruzie. Zowel niet met haar ouders als niet met haar klasgenoten en vrienden. Volgens mij is haar motto spreekwoord “Wat gij niet wilt dat u geschiedt zo doet dat ook een ander niet” Of te wel: wat jij niet wilt bij jou doe dat ook bij een ander niet.
Zij wil zich zelf zijn náást de ander. Zij wil niet gepest worden en zal daarom ook niet pesten. Haar eigen mening naast de mening van de ander. Dat is vredig. Iedereen gezellig zonder ruzie naast elkaar. Op haar zolder kan ze doen wat ze wil naast haar ouders die mogelijk beneden zijn. Ze krijgt en neemt die vrijheid.
Ze gaat de confrontatie toch ook niet uit de weg. Ze is scherp in haar humoristische opmerking naar een klasgenootje om een situatie die haar niet zint. “Jij bent een soepkip” zegt ze als dat klasgenootje zegt, dat ze een frikandel is.
Meisje Bloem haar ogen zijn pikzwart. ‘Ik vind het niet eerlijk’, zegt ze, ‘ik mocht niet meedoen van Lara.’ Meisje Bloem schopt tegen een doos. Ze stampt op de grond. Ze schreeuwt: ‘Lara is stom.’ Meisje Bloem denkt aan Lara. Daar staat ze. Meisje Bloem vraagt: ‘Waarom mag ik niet meedoen?’ ‘Je bent een frikandel’, zegt Lara. Meisje Bloem zegt: ‘Jij bent een soepkip.’ Daar moeten ze allebei heel erg om lachen. En dan zijn Lara en Meisje Bloem niet boos meer op elkaar. (40. zakdoek) Meisje Bloem kan reflecteren op de emotie boos. Maar Bloem, wat is dat dan, boos? Meisje Bloem denkt na over boos. Meisje Bloem zegt:‘ Boos is als het draait in je hoofd, omdat je vindt, dat het niet waar is wat ze zeggen.’ Meisje Bloem zegt: ‘Als je boos bent wil je dat die ander zegt: “Ik heb me vergist.” ’ (40. zakdoek) Als iemand dat laatste zegt, “ik heb me vergist” is de kou uit de lucht. En is de rust, de vrede, weergekeerd.
Deze week is de jaarlijkse PAX Vredesweek 16 t/m 24 september 2023[1]. In veel gemeenten wordt op veel manieren stil gestaan bij het thema “Vrede” met debatten, lezingen, excursies en muziek. In een aantal gemeenten hebben ze een Vredesambassadeur die het gesprek over Vrede gaande houdt en de activiteiten stimuleert.
Gisteren nam ik deel aan de Vredesdialoog bij het Huis van Compassie in Nijmegen. Hier deden veel migranten, en vluchtelingen uit verschillende landen als Afghanistan, Marokko, aan mee. Zij hebben ervaring met oorlog en vrede in hun moederland. Ik merkte dat ze die ervaring naar Nederland meegenomen hebben en voorzichtig te werk gaan als zij zich een mening vormen en dat ze niet snel oordelen na strijdlustige gedachten in andere culturen en in individuen. Dat is inspirerend en leuk om zelf breder zelf te kunnen denken en niet alleen te kijken naar mijn eigen bubbel.
In de avond liepen we met de Nijmeegse vredesambassadeur Conrad Savy, (van buurthuis de Wijkfabriek) en de “Vredesvlam” mee met de Nijmeegse “Sunset mars”. Dat is een dagelijkse vredes mars van burgers die lopen over één van de waalbruggen (de brug heet “de Oversteek”). Ter ere van de 48 geallieerden soldaten die bij de oversteek van de Waal in 1944 bij de bevrijding van Nijmegen omkwamen. Ik heb al twee keer eerder meegelopen. Vorige keer liep er een groep militairen mee. Gisteren liep er ook een groep Engelse Militairen mee die afgelopen weekend in bootjes de overtocht hadden overgedaan. Elke dag lopen en leiden veteranen de tocht. Het is zo bijzonder om op deze manier stil te staan bij de oorlog en te lopen voor de vrijheid. Deze week herdenken we in Nijmegen bovendien de operatie “Marked Garden” van 79 jaar geleden, die Nederland uiteindelijk bevrijdde. Ook herdenken we de luchtlandingen van parachutisten Berg en Dal, Arnhem en op de Ginkelse hei die mede vooraf gingen aan die vrede. Het is belangrijk dat we de vrede koesteren en aandacht aan blijven schenken aan het feit dat wij vrij kunnen leven.
Pesten, wraak, mishandeling, en agressief reageren is een kleine vorm van oorlog voeren en moet bestreden worden net zo als het met geweld binnenvallen van een land.
Meisje Bloem is liefdevol en vredig met haar omgeving.