Door: Meisje Bloem
Als “Meisje Bloem” ben ik heel trots op de Bloemetjes op de website www.meisjebloem.nl. Het zijn er nu al 50!
Elke twee weken, in twee jaar, is er een “Bloemetje” met een onderwerp uit het prentenboek Meisje Bloem van Clémence Leijten van Joris Leijten uitgekomen. Elke keer kijk ik ik er naar uit. Ik had niet verwacht dat mijn verhaal op onze zolder zoveel onderwerpen in zich had, die leuk zijn voor een blog. Mijn zolder is een kleine wereld met alleen ik en onze spulletjes en mijn vader en moeder, opa en oma en andere mensen beneden. Wie zouden Clémence en Joris zijn?
Graag wil ik een interview afnemen met kip. Zij zijn de schrijvers, tekenaar en vormgever van mijn prentenboek Meisje Bloem. Ik ben welkom in het huis van Clémence Leijten. Joris Leijten is er ook. We zitten in de gezellige huiskamer tussen de boekenkasten aan de wand. Er is limonade met lekkere appelkoosjes. Op de tafel liggen ook zwart-wit tekeningen van Clémence voor een nieuw leesboekje “Mijn erwtje”. In de hoek staat een computer en werkt Joris aan het verhaal. Leuk dat ik hier mag zijn en dat u met mij wilt praten over het prentenboek. Willen jullie allebei antwoorden op mijn vragen. Mag ik je zeggen? Dat mag.
- Hoe vond je het om aan mijn prentenboek te werken?
Joris zegt: Leuk dat je wilt interviewen. Jouw verhaal is leuk, leerzaam en boeiend. Er zit veel wijsheid in de manier waarop je naar het leven kijkt. Het is in eerste instantie niet duidelijk waarover je wilt praten. Dat maakt voor ons de uitdaging groter om je verhaal uit te halen.
Clémence zegt: Ik herken in jou iets van mezelf. Ik wilde ook slapen met mijn voeten op de plaats van mijn hoofd. Maar anders dan je mocht ik dat niet van mijn ouders. Omdat het niet hoorde. Geen akte dat. Je moest je gedragen als iedereen. Daarom vond ik het zo leuk dat je het wel mocht. Je bent een bofkont Meisje Bloem. Gebruik het! - Hoe gaat het met je werk met dit prentenboek?
Clémence zegt: Ik zag je bezig zijn op zolder. Ik keek naar je en ik probeerde te voelen wat je voelde. En dat heb ik opgeschreven. Ik had ook vragen aan je. Die liet ik stellen door iets van door iemand. Dat zou je geweten kunnen zijn, van je opa die is overleden en meekijkt over je schouder, van een stam van alle Nederlanders. We vroegen jou: “Maar Bloem, wat is dat dan vriend?, Wat is dat dan een grap? Wat is dat dan, lief?” Het zette jou aan het denken. Wat je dacht, hebben Joris en ik opgeschreven . Dat werd het “clou-the” van het verhaal. Wij vonden jouw clou-tjes leuk.
Joris zegt: Het verhaal is letterlijk gegroeid. Clémence kende jou en wist wat jij speelde en wist hoe jij dacht. Zij kwam met verhalen van jou over de spullen die je vond. We hebben uiteindelijk 52 verhalen geschreven en getekend die je beleefd hebt. - Hoe heb je een leuk boek gemaakt?
Clémence zegt: Je kunt goed denken Meisje Bloem. Hiel origineel. En grappig. We moesten vaak om je lachen Joris en ik. Maar we vonden je ook wijs. We leerden van jou. En wat leuk is voor ons, is misschien ook leuk voor andere mensen, dacht wij. Dat wilden we zeggen met het maken van het boek. Dat wilden we ook laten zien in de plaatjes. Joris maakte van de drie plaatjes een stripverhaal. Zo konden de mensen ook ‘zien’, wat we hadden opgeschreven. Iets wat je kunt zien, kun je beter onthouden.
Joris zegt: Een kinderboek heeft een enorm ritme nodig om herkenbaar en vertrouwd te zijn. In dit boek is dat geworden: eerst het vinden van een voorwerp. Dan het spelen met het voorwerp, en daarna nadenken over de vraag die gesteld werd. De verrassing zit in wat jij in het ziet en wat je leert. - Hoe past mijn verhaal in de andere boeken?
Joris zegt: Joleijt wil vernieuwend zijn. We willen lezers uitnodigen over de wereld na te denken en zo te komen tot “Een leukere wereld”. Jouw verhalen en conclusies bij elk verhaaltje vormen een leukere wereld als ze navolging krijgen.
Clémence zegt: Jouw verhaal is hard nodig Meisje Bloem, want al te vaak is de wereld niet leuk. En dat hoeft niet. Jij, wij, wij kunnen de wereld een beetje leuker maken. Zelf. Je hoeft niet op je handen te gaan zitten en afwachten tot het beter wordt. Je kunt je handen uit de mouwen steken en de wereld veranderen. - Waarom zijn de tekeningen zo mooi?
Clémence zegt: Ik teken op papier wat ik voel, als ik naar jou kijk. Als je krult als een krulmens, dan zie ik de wereld ook op zijn kop als ik teken. Mijn lichaam kronkelt op de bewegingen van jou en mijn hand vertaalt, wat je voelt. Vaak moet ik lachen om wat ik teken, omdat de tekening op zijn beurt mijn gevoel raakt.
Joris zegt: De tekeningen zijn zwart-wit en dat is bijzonder. Hierdoor moet de lezer iets meer fantasie hebben en zelf kiezen welke kleur jurk en de kleur van je haar is. We hebben de tekeningen niet druk gemaakt. Op de zolder staan natuurlijk veel meer spullen maar die allemaal laten zien, leiden af. In elke tekening zie je je nog wel de houten balken van je zolder.
- Hoe bedenken jullie de Bloemetjes?
Clémence zegt: Ik lees iets in de krant, ik hoor iets, en onwillekeurig gaan mijn gedachten naar jou. Wat zou Meisje Bloem denken? denk ik dan: wat zou zij doen? Ik wil vertellen wat je belangrijk doet is en goed. Ik wil met de Bloemetjes zeggen: dat je moet luisteren naar kinderen, want wij grote mensen van je kunnen leren. Jij, Bloem, kijk nieuw naar de wereld. Jij kijkt met je eigen ogen, dat is de kern. En je gelooft je eigen ogen: je gelooft in wat je eigen ogen zien. Houdt dat enorme Bloem, wil de wereld zal proberen om je te veranderen tot een mak schaap. Joris zegt: Ik ben niet actief op zoek naar iets; er komt een onderwerp boven drijven waarvan ik denk: wat zou Meisje Bloem vinden?
Dan ga ik het Bloemetje met dat onderwerp uitwerken en een citaat zoeken uit het prentenboek dat erbij hoort. En dan publiceer ik onze Bloemetjes op de website. Met een link hiervan op Facebook en LinkedIn. Ik vind de “leuke duimpjes” op Facebook en LinkedIn top. Dan weet ik dat het goed gevonden is. Soms krijgen we een inhoudelijke reactie. Het mogen er beste wat meer worden. Ik kan dan reageren en zo komt er een gesprek op bende. De Bloemetjes zien we aan de bezoekerscijfers en dat is goed.
Dank je wel voor dit interview. Maak maar veel mooie nieuwe boeken en leuke “Bloemetjes”. Ik ben in middels twee jaar ouder en blijf spelen op zolder met de spullen. Ik ben er trots op dat ik deel mag uitmaken van de boeken van uitgeverij Joleijt. Naast Madame Poubelle, Meneer Boek, de marskramer Joris Joleijt en de zusjes Fleurtje en Floor. Ik zie ze als familie. Ik hoop dat Clémence en Joris nog een tijd doorgaan met de Bloemetjes en dat het er wel 1000 mogen worden.