Door Joris Leijten
Tot onze grote verrassing, vreugde en genoegen zijn wij (Clémence Leijten en ik) met deze Bloemetje/ blogs nu straks bij de 100e aangekomen. In juli 2019, twee maanden na de boekpresentatie van Meisje Bloem, kwamen we op het idee om elke twee weken, om en om, een Bloemetje te schrijven en te publiceren op de website www.meisjebloem.nl. Een link (met een illustratie uit het betreffende verhaaltje) plaats ik steeds op www.facebook.com/meisjebloem en https://www.linkedin.com/in/joris-o-leijten-4a94381a/. Om de paar maanden worden de Bloemetjes met links ook in de Nieuwsbrief van Joleijt geplaatst.
We zien online dat dat Bloemetjes zo een aardig bereik hebben. We krijgen leuke reacties op de Bloemetjes, zowel likes en reacties in persoon. Onlangs verraste een lezer mij met een mooi boeket bloemen met een kaartje. “Omdat we de wereld een beetje leuker maken…” Ook worden de Bloemetjes maanden later nog teruggelezen, zien we in de views op de website.
Meisje Bloem is zelf ook elke keer verrast door wat ze vindt in een doos op haar zolder. Ze weet eigenlijk al heel veel blijkt uit de tekst. Wat ze niet weet, daar denkt ze diep over na en formuleert een verrassend antwoord dat dicht tegen een waarheid zit die wij delen. Hierdoor verrast zij zichzelf ook een beetje en leert hiervan. “Meisje Bloem vindt een boek met foto’s van mensen. De hoofden op de foto’s zijn bruin en ook de kleren. Gek, die bruine hoofden, Bloem! Meisje Bloem zegt: ‘Die hoofden zijn bruin omdat het oude foto’s zijn. Foto’s van vroeger zijn bruin.’ Meisje Bloem zegt: ‘De mensen kijken streng.’ ‘Ik denk niet dat ze aardig zijn’, zegt ze. Meisje Bloem zegt: ‘Maar je hoeft niet bang te zijn voor die mensen, die mensen zijn al heel lang dood. Als je dood bent, ben je er niet meer.’ (34. Fotoboek).
Meisje Bloem is verrast dat er een tijd voorbij is. De mensen op de foto’s zijn er niet meer, de tijd van toen is voorbij.
De tijd nu is er wel, die kan Meisje Bloem zelf zien. De tijd die komt weet je niet, want die tijd komt later. Je kunt over de tijd die komt alleen maar denken. Je kunt bijvoorbeeld denken over wat je later zal worden, over hoe je eruit zal zien als je groot bent, over dat je vader zal worden of moeder. Je kunt dat niet weten omdat het nog niet gebeurd is, je moet dat verzinnen. Meisje Bloem verzint dat ze brandweerman wordt en groot en vader. Meisje Bloem ontdekt dat je kunt denken over een tijd die nog komt. Wat er kómt is een verrassing.
Over twee weken zijn we bij het 100e Bloemetje aangeland. Meisje Bloem herbergt zoveel aanknopingspunten om op door te filosoferen. Zelf zie ik dat er wel evolutie is in de Bloemetjes. In het begin waren de Bloemetjes minder diepzinnig en uitgediept. Alle Bloemetjes zijn een momentopname van de tijdsperiode waarin we zaten, zoals de Coronapandemie, oorlog in Oekraïne, kritiek op het huidige onderwijs en het overlijden van mijn vader.
Ieder van ons beiden heeft zijn eigen stijl van schrijven en dat vinden we leuk.
Clémence is duidelijk de ervaren vrouw, agoge en ouder. Ik ben man, educator en jonger. Trouw elke twee weken voelden we allebei de druk om vóór de woensdag een Bloemetje geschreven te hebben. Al in de week voorafgaande maakt degene die de beurt heeft een concept Bloemetje en laat dat aan de ander lezen en vraagt dan om commentaar via de mail. Ik ben altijd verrast over het onderwerp en insteek waar Clémence mee komt. Zij is op haar beurt weer verrast over het onderwerp en insteek van mijn Bloemetje. Ik verras mijzelf ook omdat ik niet van te voren weet waar het onderwerp over zal gaan. Ik laat mij verrassen door wat mij in de betreffende periode bezighoudt en waar ik kan aansluiten bij een mening van Meisje Bloem. Op de woensdag publiceren we ons verhaal op de website, de links op de sociale media en kan het Bloemetje door u gelezen worden.
Vier Bloemetjes geleden, in Bloemetje 95, vroeg ik in een oproep:
“We nodigen u uit een keertje schrijver te worden. Dat zou het 100e Bloemetje eind mei kunnen zijn. Een cadeautje van u aan ons jubileum.” (zie: Bloemetje 95. Vergroten). Helaas heeft niemand zich hiervoor nog gemeld (het kan nog altijd!).
Ik heb mijn vriend en theater collega Jan Bredie daarom gevraagd om het 100e Bloemetje te schrijven. Hij wil dat graag doen. Ik laat mij verrassen welke aspecten van Meisje Bloem hij waardeert.
Ik feliciteer Clémence en mijzelf met 100 Bloemetjes. Wij hopen er nog héél veel voor jullie te mogen maken.
Verras u straks, over twee weken, met het 100e Bloemetje!